تحلیل ذینفعان

تحلیل ذینفعان
تئوری ذینفعان یکی از تئوری های مدیریت سازمان است و مفهوم ذینفع اولین بار به وسیله مؤسسه تحقیقات استنفورد در سال ۱۹۳۶ مطرح شد. از فریمن می توان به عنوان پایه¬گذار تحلیل ذینفعان و واردکردن این بحث در ادبیات مدیریت راهبردی یاد کرد. فریمن در سال ۱۹۸۴ مقاله ای با عنوان «مدیریت راهبردی: با رویکرد ذینفعان» ارائه کرد که در آن به ارائه الگو و بررسی چگونگی وارد کردن تحلیل ذینفعان در مدیریت راهبردی پرداخته است.
تعاریف مختلفی در رابطه با تحلیل ذینفعان ارائه گردیده است که در ادامه چند نمونه از آن آورده شده است:
۱-تحلیل ذینفعان، فرآیند جمع آوری و تحلیل نظام مند اطلاعات کیفی است برای تعیین اینکه علایق و منافع چه کسانی باید در زمان طراحی یا اجرای یک سیاست یا برنامه مورد توجه قرار گیرد.
۲-تحلیل ذینفعان، روش بررسی امکان پذیری سیاسی طرح ها و برنامه ها از طریق شناسایی قدرت، موضع و درک ذینفعان نسبت به آن سیاست تعریف شده است.
اگرچه تعاریف ارائه شده تا حدی متفاوت به نظر می رسند، اما این تعاریف بر یک اصل مشخص تاکید می کنند و آن این است که برنامه ریزان باید به نیازها، منافع و تاثیرات ذینفعان بر سیاست ها و برنامه های خود توجه کنند.
به صورت کلی ذینفع، فرد یا گروهی است که بر اقدامات، سیاست ها، برنامه ها یا اقدامات یک سازمان تاثیر می گذارد یا از آن تاثیر می پذیرد.