مدیریت بحران

به هر نوع حادثه طبیعی (سیل، زلزله، آتشفشان و…) و مصنوعی (انفجار، آتشسوزی، نشت مواد شیمیایی و…) که به طور ناگهانی و غیر منتظره به وجود آید و سختی، درد، آسیب و رنج به بار آورده و محیط زیست را آلوده کند و برای بر طرف کردن، کنترل و مهار آن نیاز به اقدامات اساسی، ملی یا جهانی باشد، بحران گفته میشود.

برای مدیریت بحران می توان اقدامات ذیل را به کار برد:

در ابتدا برای مدیریت بحران برنامه ریزی کرده و نگاهی مدیریتی و سیستمی به قضیه داشته باشید.
شرح وظایف افراد، سازمان ها، نهاد ها در مواقع بحرانی مشخص شود.
تمام افراد آموزش های لازم را دیده و با وظایف و مسئولیت های خود آشنا باشید.
دستورالعمل مدیریت بحران و واکنش در شرایط اضطراری تهیه و به تایید مدیران و اطلاع کارکنان رسیده باشد.
فهرست وسایل، امکانات و تجهیزات مورد نیاز تهیه و نواقص موجود برطرف گردد.
سیستم های ارتباطی نظیر تلفن، بی سیم، رادیو، تلویزیون و… برای موقع بحرانی در نظر گرفته شود.
برای افزایش سطح آمادگی کارکنان، مانورهای آموزشی به طور مرتب برگزار و نتایج آن تجزیه و تحلیل شود.
چگونگی همکاری های درون سازمانی و برون سازمانی مشخص شود.
موانع موجود در رسیدن به اهداف مدیریت بحران بررسی شود.
با برگزاری جلسات آموزشی، سمینارها، کنفرانس ها و… سطح آگاهی مدیران و کارکنان افزایش داده شود.
تیم های امدادرسان و نجات (آتش نشانی، اورژانس) مشخص، تقویت و تجهیز شوند.
روشهای پیشگیری از بروز بحران توسط کارشناسان شناسایی و عملیاتی شوند.
اقدامات لازم برای کاهش پیامدها و اثرات بحران بررسی شود.
منابع اولیه انسانی مانند سرپناه، آب بهداشتی، غذا و سرویس های بهداشتی در نظر گرفته شود.
مدیریت بیماری ها و اقدامات بهداشتی برای کنترل، پیشگیری و مهار بیماری های واگیر دار مانند وبا، حصبه و… در نظر گرفته شود.
روش های تخلیه اضطراری افراد و محل های تجمع ایمن، پناهگاه ها مشخص شود.
وسایل و تجهیزات اولیه درمانی مانند بیمارستان، اورژانس، کمک های اولیه، دارو و … در نظر گرفته شود.
برقراری نظم، آرامش و امنیت در مناطق بحران دیده اهمیت زیادی دارد.